Limit faktoringowy – Na czym polega?

Faktoring to bardzo popularny produkt wśród ofert finansowania działalności mikro, małych i średnich przedsiębiorstw. Zanim jednak przedsiębiorca zdecyduje się na ten produkt, warto aby wiedział, że istnieją pewne zasady dotyczące przyznawania finansowania. Limit faktoringowy to podstawowe pojęcie, które powinien znać każdy, kto myśli o faktoringu.

Czym jest limit faktoringowy?

Limit faktoringowy to maksymalna udostępniona przez faktora wartość finansowania należności. Czyli inaczej limit określa, na jaką kwotę łącznie mogę sprzedać faktury w danym momencie.

Limity wyrażone są w PLN. W przypadku transakcji w obcej walucie kwota pojedynczej transakcji przeliczana jest na PLN po odpowiednim kursie i obniża limit. Natomiast gdy faktura zostanie spłacona, limit ulega odnowieniu o wartość wpłaty. W przypadku wpłat w obcej walucie limit jest odnawiany o wartość wpłaty przeliczoną na PLN po kursie z dnia wpłaty.

Limit faktoringowy ulega zmianom nie tylko w wyniku realizacji transakcji, ale również w zależności od przebiegu współpracy lub indywidualnych negocjacji. W Monevii występują dwa typy limitów:

• wyjściowy limit sprzedaży faktur dla klienta – w Monevii to aż 50.000 zł. Może zostać on podwyższony w zależności od potrzeb klientów (tak też często się dzieje),
• limit na dłużnika – czyli maksymalna wartość faktur ogółem, jakie można sprzedać w danym momencie na danego dłużnika. Limit na dłużnika wynosi 250.000 zł i również może zostać podwyższony w zależności od potrzeb klientów, ale i od oceny ryzyka transakcji (dla Monevii bowiem najistotniejszą rolą w procesie sprzedaży jest wypłacalność płatników faktur).

Niektóre firmy faktoringowe za podwyższenie limitu pobierają dodatkowo opłaty. Częstym uzasadnieniem dla tych opłat są działania faktora dotyczące dodatkowej weryfikacji klienta i dłużnika. W Monevii podwyższenie limitu jest to zupełnie darmowe.

Na jakiej podstawie przyznawane są limity?

Podstawą przyznania limitu faktoringowego jest zawsze ocena kondycji finansowej firmy oraz wywiad gospodarczy. System scoringowy, który istnieje w Monevii, sprawdza m.in.:

• dane i dokumenty rejestrowe firmy,
• powiązania osobowe i kapitałowe,
• osoby odpowiedzialne do współpracy z Monevią,
• nr rachunków bankowych,
• historię współpracy pomiędzy kontrahentami,
• dodatkowe informacje pozyskane z BIG i innych baz zewnętrznych,
• raporty handlowe,
• opinie, historia działalności na rynku,
• praktyki gospodarcze w danej branży (np. stosowane terminy płatności).

Nie zawsze wszystkie z w/w czynników są badane. Zależy to przede wszystkich od rodzaju działalności gospodarczej, co w praktyce oznacza też tzw. weryfikację uproszczoną (inne informacje uzyskuje się odnośnie spółek prawa handlowego, a inne odnośnie osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą).

Na podstawie takiego wywiadu – który może wydawać się czasochłonny, ale tak naprawdę zajmuje kilka minut, dzięki zautomatyzowanym procesom oceny ryzyka – ustalany jest określony limit sprzedaży na dłużnika. O efekcie tej oceny klient informowany jest natychmiast, dzięki sprawnej komunikacji systemowej oraz dyspozycyjności handlowców na każdym etapie podejmowania decyzji. Na bieżąco wie, jakie faktury może sprzedać w danym momencie i na tej podstawie podejmować decyzje o sfinansowaniu kolejnych należności.

Po co są limity?

Faktor, tak jak każda instytucja finansowa, ma określony budżet do dyspozycji. Udostępnia gotówkę na określony czas (wynikający z terminu płatności na fakturze), a potem dba o jej odzyskanie. Zachwianie budżetem może spowodować, że zabraknie gotówki na dalsze transakcje. Ocena ryzyka transakcji jest właśnie po to, by móc przewidzieć (ocenić) czy dana transakcja zostanie spłacona w całości i gotówka wróci na czas, by dalej móc wspierać kolejnych przedsiębiorców w potrzebie.

Limit faktoringowy umożliwia faktorowi zarządzanie przepływem własnej gotówki. Z jednej strony pozwala mierzyć finansowe zapotrzebowanie na rynku B2B i dostosowywać pod to swój budżet, z drugiej zaś – rozproszyć ryzyko biznesu na wielu klientów i dłużników. Im wyższy limit przyznany klientowi lub dłużnikowi, tym większe ryzyko, że w którymś momencie gotówka może nie wrócić i faktor sam straci płynność. W strategii firm faktoringowych rozproszenie ryzyka na mniejsze transakcje jest kluczowe. Dlatego transakcje o wysokich kwotach zwykle są dodatkowo ubezpieczane.

Kiedy nakładana jest blokada limitu?

Podczas gdy dłużnik zalega z uregulowaniem płatności długo po czasie lub nie płaci w ogóle, faktor blokuje limity. W takiej sytuacji klient nie może sfinansować faktur, wystawionych na takiego dłużnika. Blokada może zostać nałożona również w przypadku, gdy wywiad i ocena ryzyka transakcji jest negatywna. Innymi słowy – występuje duże prawdopodobieństwo braku spłaty.

Blokady nakładane są również w innych przypadkach, np. gdy:

• zadłużenie płatnika (wobec innych wierzycieli) przekracza akceptowalną dla faktora wartość,
• istnieje uzasadnione podejrzenie oszustwa, mataczenia na podstawie oceny powiązań osobowych lub kapitałowych.

Blokada limitu nie jest stała. Duże znaczenie ma tu zaangażowanie klienta w odzyskanie należności. Budowanie długofalowych relacji z klientami to priorytet w Monevii. Pomimo że transakcje prowadzone są on-line, to kontakt z klientem (telefoniczny lub mailowy) odgrywa bardzo ważną rolę. Zasadniczo Monevia nie wchodzi w relacje pomiędzy klientem i dłużnikiem, ale w przypadku braku zapłaty kontaktuje się z klientem w celu uzyskania pomocy i wpłynięcia na dłużnika, by zapłata za fakturę trafiła na właściwe konto. Taka współpraca bardzo często pozwala unikać dodatkowych kosztów związanych np. z windykacją lub postępowaniem sądowym.

O jaki limit faktoringowy należy wnioskować?

Wysokość przyznawanego limitu zależy od strategii działania faktora. Podstawą jest zawsze kwota oferowanej do sprzedaży faktury. W faktoringu tradycyjnym klienci zwykle muszą deklarować wysokość finansowania i na tej podstawie ustalane są limity. W Monevii wstępny limit faktoringowy jest taki sam dla wszystkich, czyli 50.000 zł niezależnie od kwot oferowanych do sprzedaży faktur. Jeśli jest on niewystarczający, następuje dodatkowa weryfikacja przyszłych transakcji z klientem i na tej podstawie podejmowania jest decyzja o podwyższeniu limitu.